पुस्तकाबद्दल

शूद्र पूर्वी कोण होते? हे पुस्तक शूद्रांच्या इतिहासावर आणि भारतीय समाजातील त्यांचे स्थान यावर केंद्रित आहे. लेखक भीमराव आंबेडकर यांनी शास्त्रीय पुस्तके आणि महाकाव्ये, पुरातत्वीय पुरावे आणि मौखिक परंपरा अशा अनेक स्रोतांचा वापर करून शूद्रांच्या जीवनाबद्दल आणि अनुभवांबद्दल लिहिले. या पुस्तकात खालील मुद्द्यांचे तपशीलवार वर्णन दिले आहे: • प्राचीन भारतातील शूद्रांची उत्पत्ती आणि त्यांची सामाजिक स्थिती • जातीव्यवस्थेत शूद्रांचे स्थान • शूद्रांचे व्यवसाय आणि आर्थिक जीवन • शूद्रांचे शिक्षण आणि सांस्कृतिक उपक्रम • शूद्रांच्या धार्मिक श्रद्धा आणि चालीरीती • मध्ययुगीन आणि आधुनिक भारतातील शूद्रांचे सामाजिक-राजकीय संघर्ष • हे पुस्तक इतिहास आणि भारतीय समाजात शूद्रांच्या भूमिकेचा व्यापक सामाजिक दृष्टिकोन सादर करते. हे वाचकांना भारतीय समाजातील सामाजिक असमानता आणि जातिव्यवस्था समजून घेण्यास मदत करते आणि त्यांना शूद्रांच्या त्यांच्या हक्कांसाठी आणि सामाजिक न्यायासाठीच्या संघर्षाची जाणीव करून देते. हे पुस्तक वाचताना, टीकात्मक विचारसरणी लागू करणे आणि विविध स्रोतांकडून माहिती घेणे महत्त्वाचे आहे.

लेखकाबद्दल

डॉ. भीमराव रामजी आंबेडकर हे केवळ भारतीय संविधानाचे शिल्पकार नव्हते, तर ते एक महान समाजसुधारक देखील होते ज्यांनी अस्पृश्यतेविरुद्ध लढा दिला, महिलांच्या हक्कांचे रक्षण केले आणि मागासलेल्या जाती आणि शोषित वर्गाच्या हक्कांसाठी लढा दिला. त्यांचे दृष्टिकोन केवळ कायदेशीर सुधारणांपुरते मर्यादित नव्हते; ते एक वचनबद्ध नेते होते ज्यांचे एकमेव ध्येय त्यांच्या देशाचे कल्याण आणि विकास होते. त्यांचे जीवन केवळ समता आणि न्यायाच्या प्रस्थापिततेसाठी समर्पित होते.
डॉ. आंबेडकरांचे व्यक्तिमत्व इतके महान होते की ते सामान्य नेत्यांच्या कल्पनेच्या पलीकडे होते. त्यांचे मूलभूत तत्व “राष्ट्र प्रथम” होते, आणि त्यांनी अशा शासनव्यवस्थेची कल्पना केली जिथे प्रत्येक नागरिकाला स्वातंत्र्य, समानता आणि बंधुत्वाच्या तत्त्वांसह समान आदर दिला जाईल. त्यांचा असा विश्वास होता की प्रत्येक व्यक्तीला, मग ती कोणत्याही जातीची असो किंवा पार्श्वभूमीची असो, हे मूलभूत अधिकार मिळाले पाहिजेत. एक प्रमुख कायदेतज्ज्ञ, अर्थशास्त्रज्ञ, समाजसुधारक आणि राजकीय नेते म्हणून, डॉ. आंबेडकर यांनी भारतीय संविधानाचा मसुदा तयार करणाऱ्या समितीचे अध्यक्षपद भूषवले आणि नंतर ते भारताचे पहिले कायदा आणि न्याय मंत्री बनले. १९९० मध्ये त्यांना देशसेवेसाठी मरणोत्तर भारताचा सर्वोच्च नागरी सन्मान “भारतरत्न” प्रदान करण्यात आला. त्यांच्या योगदानाच्या स्मरणार्थ अनेक स्मारके बांधण्यात आली आहेत आणि त्यांची उपस्थिती आजही भारतीय संस्कृतीत लोकप्रिय आहे, जी राष्ट्र उभारणीत त्यांनी बजावलेल्या अमूल्य भूमिकेचे प्रतिबिंब आहे.